Κάθε φορά που περιμένουμε με αγωνία την επόμενη συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή μας, δεν σημαίνει ότι εξαρτόμαστε από αυτόν. Σημαίνει ότι όπως ένας μαθητής ανυπομονεί να δει τον δάσκαλο του ώστε να γεμίσει γνώση, έτσι και εμείς αποζητούμε το επόμενο βήμα, την επόμενη λέξη που θα μας δώσει την απάντηση και την ώθηση που χρειαζόμαστε προς την εξέλιξη μας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εξαρτόμαστε πλέον από την εξέλιξη μας και αγωνιούμε να μην μείνουμε πίσω.

Τα παιδιά των ουσιών είναι παιδιά ευαίσθητα στις ανάγκες των γονέων τους από μικρή ηλικία. Αντιλαμβάνονται και καταγράφουν τα λάθη που γίνονται επιμελώς. Συσσωρεύουν πόνο αν καταλάβουν ότι κάποιος ή και οι δυο γονείς δεν φροντίζουν τον εαυτό τους και τον γάμο τους και ο πόνος αυτός στην εφηβεία μετατρέπεται σε οργή.

Εκεί κάπου προέκυψε η απαρχή της εποχής της μοναξιάς, την οποία διανύουμε μέχρι και σήμερα. Ο τίτλος της: «υποφέρω γιατί ξέχασα πως να συνδέομαι». Ξεκινήσαμε με αποστροφή για τη θνητή μας κατάσταση, θερμοί αντιρρησίες του ρυθμού, προσπαθήσαμε με νύχια και με δόντια να τον καθηλώσουμε, καταναλώσαμε την πολύτιμη ενέργεια μας σε τούτο το σκοπό και έπειτα από αιώνες πετύχαμε να καθηλώσουμε τους εαυτούς μας. Αποσυνδεδεμένοι. Από τη φύση, από το Όλο. Θυμάται κανείς μας πως να δημιουργεί υγιείς σχέσεις;

Από την μια πλευρά, ο “ειδικός” της κάθε γωνίας να μεταφέρει το κενό της θλίψης του και τις λαθεμένες του πεποιθήσεις, προβάλλοντας τα προσωπικά του ελλείμματα για να νιώσει ζωντανός. Από την άλλη ο “δέκτης”, να ξερνάει άπληστα το χάος του στον απέναντιί του, ο οποίος μεταμορφώνεται εν αγνοία του σε κάδο απορριμμάτων παριστάνοντας τον θεό.

Ο κομμωτής, ο μπάρμαν, η νυχού, ο γυμναστής, ο πανταχού παρόν καλοθελητής… ο ψυχολόγος μας.

Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα που θέλουμε να μυήσουμε τα παιδιά μας. Ας σταματήσουμε να φέρνουμε πλάσματα στη ζωή μέσα από διαστρεβλωμένες επιθυμίες, ατυχείς συνθήκες, ατομικά και κοινωνικά ψυχικά ελλείμματα και σχεσιακές αποτυχίες. Τι ποιότητες θέλουμε να κληρονομήσουν τα παιδιά μας από την παρουσία μας ως γονείς; Σίγουρα πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε ως αποτελέσματα συνθηκών των δικών μας γονέων και δεν τα πήγαμε και τόσο άσχημα. Φανταστείτε όμως, αν οι γονείς μας να είχαν βάλει και την ανάλογη συνειδητή προσπάθεια, πως θα ήταν άραγε σήμερα η κοινωνία;

Η έννοια του διαλείμματος στη ζωή μας δυστυχώς έχει χάσει τη σημασία της. Οι διακοπές ηχούν ως πολυτέλεια και ο κόσμος θεωρεί πως ξεκουράζει τη σκέψη του ενδίδοντας σε δραστηριότητες που περισσότερο αλλοιώνουν παρά αναπλάθουν τη συνείδησή του. Η συνείδηση του ανθρώπου θρέφεται από ύπνο, συναισθηματική ξεκούραση, διάβασμα, τέχνη, επαφή με αγαπημένους, επαφή με τη φύση, νοητική ηρεμία…Πόσα από αυτά έχουμε;

«Zω μέσα σ’ αυτήν τη μοναχικότητα, την τόσο οδυνηρή για τους νέους αλλά και τόσο υπέροχη στα χρόνια της ωριμότητας. Όποιος ακολουθεί το πλήθος δεν πρόκειται, συνήθως, να πάει πέρα από το πλήθος. Όποιος πορεύεται μοναχός, μάλλον θα βρεθεί σε μέρη όπου κανένας άλλος ποτέ δεν είχε φτάσει. Να είστε μοναχικοί. Αυτό σας προσφέρει χρόνο για να διερωτάσθε, να ψάχνετε για την αλήθεια. Να διαθέτετε την Ιερά περιέργεια. Να κάνετε τη ζωή σας αξιοβίωτη.»

– Albert Einstein

Η περίοδος των εορτών πλησιάζει, προσκαλώντας μας για ακόμη μια φορά να επενδύσουμε, πρακτικά και συναισθηματικά, σε έθιμα και ανθρώπους. Καθώς φαίνεται, τα Χριστούγεννα μας φέτος θα είναι ιδιαίτερα, λόγω συνθηκών. Όπως και να έχει όμως, ο χρόνος έχει μνήμη, και όταν καλείται να γιορτάσει την αλλαγή του, δεν κάνει διακρίσεις. Παρότι τα σχέδιά μας μπορεί να άλλαξαν λόγω πρακτικών περιορισμών, τα συναισθήματά μας, κάνοντας τον γνωστό ετήσιο κύκλο τους ωριμάζουν, περιμένοντας την ολοκλήρωσή που ίσως τους προσφέρει η αλλαγή του έτους.

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από κύματα ανησυχίας και αβεβαιότητας. Συναισθήματα όπως φόβος και αγανάκτηση κάνουν την εμφάνιση τους, αγγίζοντας νέα επίπεδα έντασης για την ανθρωπότητα. Η τακτική επαφή με ορθή πληροφορία, γίνεται απαραίτητη για τη δημιουργία και διατήρηση τόσο της συναισθηματικής μας ισορροπίας, όσο και της νοητικής μας σταθερότητας και ηρεμίας.

Το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ένας άνθρωπός ώσπου να νιώσει ασφάλεια και να ανοιχτεί πλήρως στον αναλυτή του, εξαρτάται τόσο από την ιδιοσυγκρασία του ίδιου, όσο και από την “χημεία” που υπάρχει μεταξύ τους. Το πόσο καιρό επίσης θα πάρει στο άτομο να εντοπίσει την αιτία του προβλήματός του, εξαρτάται από το πόσο ισχυρές θα είναι οι άμυνες που θα προβάλλει, καθώς και τι αντοχές θα έχει στην κατοχή του στο ξεκίνημα της θεραπείας. Σκοπός μας είναι οι αντοχές αυτές να ενισχυθούν και τα όποια βάρη να αποβληθούν.

Είναι γνωστό πως η απομόνωση και η παθητικότητα αποτελούν βασικά συστατικά για τη δημιουργία ή διατήρηση της καταθλιπτικής διάθεσης. Είναι φυσικό επόμενο να ξυπνάμε το πρωί με ένα αίσθημα ανησυχίας, άγχους, μελαγχολίας και μοναξιάς, σκεπτόμενοι πως δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε μέσα στην ημέρα μας. Με ποιους τρόπους λοιπόν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την αόριστη περίοδο εγκλεισμού;

Ο φόβος του μέλλοντος είναι ένας φόβος ο οποίος παρουσιάζει σφοδρή ανάπτυξη στις μέρες μας προκαλώντας αγωνία και πανικό. Ο συγκεκριμένος αυτός φόβος, αφορά μόνο το ανθρώπινο είδος καθώς δεν είναι δυνατή η ύπαρξη του σε άλλες μορφές ζωής. Χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία αρνητικών σεναρίων για το μέλλον και ένα αίσθημα τρόμου – πανικού για το τι θα φέρει το άγνωστο (αύριο). Το χειρότερο σενάριο είναι αυτό που πιστεύουμε πως θα ισχύσει και θα υλοποιηθεί, φέρνοντας μαζί του και την καταστροφή.

Η υπερανάλυση χαρακτηρίζεται από νοητική φλυαρία. Μπορεί να εκφραστεί είτε εσωτερικά (μέσα στο κεφάλι μας), είτε εξωτερικά δια λόγου στον περίγυρό μας και τη σχέση μας. Αποτελείται συνήθως από συναισθηματικά φορτισμένες σκέψεις, σχετικές με γεγονότα παρελθοντικού ή μελλοντικού χρόνου. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των σκέψεων είναι η εξαντλητική ανάλυση, η οποία όμως δεν οδηγεί ποτέ σε λύση ή κάποια βαθύτερη κατανόηση.

Η σχέση της διατροφής με την ψυχική υγεία είναι μια αμφίδρομη σχέση. Είναι γεγονός, ότι η κακή ψυχική υγεία επηρεάζει τη διατροφική μας συμπεριφορά, όπως ακριβώς μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Ένας άνθρωπος με απαιτητική καθημερινότητα και άγχος τείνει να αμελεί τη διατροφή του, όπως αντίστροφα ένα άτομο με κακές διατροφικές συνήθειες κινδυνεύει να αναπτύξει ψυχικά συμπτώματα όπως: ευερεθιστότητα, έλλειψη ενέργειας, σύγχυση, καρδιακή αρρυθμία και προβλήματα με τον ύπνο. Σε σχετικές έρευνες, έχει παρατηρηθεί πως οι ψυχικά ασθενείς σε περιόδους κατάθλιψης ή διπολικής διαταραχής, έχουν πάντα εμφανή την υιοθέτηση κακών διατροφικών συνηθειών.